Still alive, hier is ie dan een lange update....

Lieve allemaal,

Het jaar is alweer om. Ruim elf maanden geleden stapte ik in de trein richting Cottbus. Inmiddels zit mijn Cottbus avontuur er alweer op. Mijn kamer is opgezegd, mijn spullen bij vrienden opgeslagen en mijn vakken afgerond. Het eerste jaar van mijn tweejarige master is afgerond en ik ben tijdelijk terug in Nederland. De keukentafel en mijn bed in Leiden voelen weer enorm vertrouwd.

Het jaar was met zekerheid een van de drukste studietechnisch en waarschijnlijk ook wel een van de pittigste geweest. Van mijn oude vertrouwde plekje in Groningen ging ik halsoverkop richting Oost-Duitsland. De competitie in de groep bleek erg hoog en de organisatie niet altijd even goed. Toch heb ik geen moment spijt van mijn beslissing. De studierichting World Heritage Studies met zekerheid de richting waarin ik hopelijk in de toekomst ook aan de slag kan. Ik ben bevriend geraakt met zoveel lieve en inspirerende mensen uit heel de wereld en ik voel me erg thuis in Duitsland.

Met de vele college uren en vrijwel elk weekend college of een excursie, vlogen de dagen voorbij. Het bijhouden van mijn waar ben jij pagina is er absoluut bij ingeschoten (ik kreeg zelfs een berichtje van de beheerder, met de vraag of ik nog ‘leefde’). Als ik een overzicht wil geven van wat ik allemaal heb gedaan het afgelopen jaar, kan ik zo een boek vol schrijven. Daarom hierbij een paar hoogtepunten van het jaar.

De locatie

Ondanks alle bijnamen dat Cottbus had, van Cottvegas, Kotsbus naar Cottwurst, heeft het stiekem toch wel veel charme. Vele oude Jugendstil gebouwen sieren de straten en de stad heeft ontelbare parkjes en een enorme bosrijke omgeving. Daarnaast is in de zomer enorm veel te doen. Een van de leuke dingen was het Cottbus Open festival. Een multiculti festival, waarbij ik samen met Martijn een Nederlandse jongen en Haaike een Belgisch meisje, de Nederlands/Belgische keuken heb gepromoot. En uiteraard toch even de plaatselijke kranten gehaald. Ik was zowaar een klein beetje en BC (Bekende Cottbusser), want zowel verschillende mensen herkende (en nee, niet alleen mijn vrienden, o.a. de caissière van de Mensa ;-)).

De locatie II: for better or worse

Dat Cottbus niet de meest bruisende plek is om te studeren, valt niet te ontkennen, maar ik heb absoluut een goed beeld gekregen van Oost Duitsland. In een van de vakken, Urban Sociology, hebben we uitgebreid gesproken over het fenomeen ‘Shrinking Cities’. In de veel Europese, maar ook andere westerse samenlevingen kampt men met een dalende bevolkingsgroei, vergrijzing en urbanisatie. Dit resulteert in Oost Duitsland in veel leeglopende dorpen, hoge werkeloosheid, een algemeen gevoel van ontevredenheid en een hoop erfgoed (vaak industrieel) dat in steeds slechtere staat verkeerd. Hier ligt dus duidelijk een uitdaging voor zowel overheden als erfgoed organisaties. Wat dat betreft vormde Cottbus dus een geweldige case-study.

Feestje…

Hoewel Cottbus als stad niet onderdoet qua inwoners aantal voor een gemiddelde stad in Nederland, heeft het absoluut meer het karakter van een groot dorp. Dit is mede doordat in het centrum weinig mensen wonen en het daardoor na acht uur ’s avonds, zeker in de winter, enorm stil is. Met het motto, elk voordeel heb z’n nadeel, heb ik daarom maar zelf veel feestjes georganiseerd. Memorabel zijn de pannenkoeken en Glühwein feestjes. Als straks de meeste studenten uit ons master programma weer naar huis gaan, weet ik zeker dat er over heel de wereld Nederlandse pannenkoeken worden gebakken.

Excursies

Een van de hoogtepunten afgelopen jaar was zeker de excursie die we met de groep hebben gemaakt naar de Wachau, een werelderfgoed site in Oostenrijk. De Wachau staat bekend om de wijn product en het prachtige landschap langs de Donau. De excursie bleek uiteindelijk een prachtig excuus om met de groep gezamenlijk dronken te worden, onder het mom van ‘cultuur proeven’ in en zogenaamd lerend over Barok en Rococo architectuur.

Integreren kun je leren ;-)

Toen Dorian en Hilde, twee middelbare school vriendinnen, hier op bezoek waren, waren ze verbaasd over hoeveel mensen die ik het afgelopen jaar heb leren kennen. Nu is dat op een campus van zes duizend studenten ook niet heel moeilijk, maar een deel van de contacten die ik hier heb opgedaan, is zeker te danken aan Nora, Tim, Mattse en Wencke, zij waren de Duitse vrienden die mij in het begin een beetje onder hun vleugels hebben genomen. Zij wisten altijd wel waar een feestje was, of geregeld gingen we eten in de Mensa. Mijn-nog-steeds-niet-vloeiende-maar-tenminste-al-een-stuk-minder-steenkolen-Duits is ook door hun stukken verbeterd. De koffiesessies met Wencke waren een prachtig voorbeeld van interculturele communicatie. Zij hakkelend in het Engels, ik in het Nederlands met een Duits accent. Waarschijnlijk was het niet om aan te horen, maar het bewijst absoluut dat je niet per definitie dezelfde taal hoeft te spreken om toch een hele grote klik te hebben.

Energy Cottbus

Ik ben stiekem een beetje fan van Cottbus Energy geworden. Essentieel in Cottbus, is de plaatselijke voetbalclub Energy Cottbus. Te herkennen aan de rode kleur en de vele Slavische namen in het voetbal. Uiteraard heb ik als echte Cottbuser in wording ook een wedstrijd meegepakt. Cottbus tegen Muenchen Gladbach. Helaas eindigde deze wedstrijd in een grote teleurstelling niet alleen omdat Cottbus verloor, maar ook omdat het enige redelijk spannende moment volledig langs me heen ging omdat mijn buurman voor me zo'n vieze scheet liet dat ik en Adrian, een studiegenoot, volledig van de kaart waren en het cruciale moment misten. Wel blij dat ik toch nog Cottbus in de Bundesliga heb mogen meemaken, want helaas zijn ze inmiddels gedegradeerd. Ik heb me laten vertellen dat in het 2010 seizoen van de bundesliga geen team uit het voormalige DDR meespeelt.

De locale Cuisine

Gedurende het jaar ben inmiddels weer tot Vegetarisme bekeerd. Gedeeltelijk gestimuleerd door de locale eetgewoontes. Ik ben al niet echt een vleeseter, maar wat je hier krijgt voorgeschoteld, is tja hoe zal ik het noemen...echt heel Duits. De schnitzels hangen centimeters over je bord. Lever, bloedworst en spek zijn hier erg in trek. Onmisbaar zijn de vele kartoffelen en knuedeln, badend in alle mogelijke soorten saus. Gelukkig bood de uitgebreide salade bar een hoop uitkomst. Als Nederlanders zijn we enorm verwend met de rijen wereldgerechten en AH maaltijd salades. Ik ben al niet zo'n keukenprinses en met twee kleine kookpitjes en geen oven is je keuze ook niet enorm groot. Daarnaast resulteert het hoge aantal huisvrouwen in weinig voorgehakte, verpakte, kant en klare pakjes. Het hoge gehalte technische studenten daarnaast in onmogelijke hoeveelheid blikvoer, zelfs spagetti met saus in blik.

Hoewel misschien de sophistication van de gewone keuken tekort schiet, blinken ze in Cottbus met zekerheid uit in Torten, Kuchen en nog veel meer heerlijke taartachtige combi's, je vindt het hier allemaal. Zelfs de sachertorte in Wenen, kan niet op tegen de heerlijke baksels hier in Cottbus.

Thuis is waar koffie is

Coffee Latte was mijn tweede thuis. Deze Duitse versie van de Starbucks, was voor veel van ons in de groep een tweede thuis. De koffie was goed en de atmosfeer heel relaxed. Zoals mijn Canadese studiegenoot zei, “het was het enige plekje in Cottbus dat aanvoelde alsof we in een grote stad waren “. Heel wat kopjes koffie zijn daar dus gedronken, tentamens geleerd, presentaties voorbereid en roddels besproken.

Berlijn

Met Berlijn op twee uur afstand, hebben we dus geprobeerd van de vrije tijd die we hadden , zoveel mogelijk uren in Berlijn door te brengen. De stad is weliswaar groot, druk en niet al te mooi, maar het ademt creativiteit en er valt altijd wel iets te doen. De diversiteit aan mensen is zo groot, ik kan uren mensen kijken. Heerlijk met Sigi in het Mauerpark Prosecco drinken, beetje kletsen en mensen kijken.

Thuis is waar je vrienden zijn

Het allergrootste hoogtepunt van mijn verblijf waren mijn studiegenoten. Zelden krijg je de kans om met 25 verschillende nationaliteiten samen te moeten werken. Soms taai, maar het grootste gedeelte van de tijd echt heel leuk. Er zijn zoveel mensen waar ik enorm gehecht aan ben geraakt en die mijn jaar in Cottbus zoveel tofs en plezier hebben gegeven. Zij hebben ervoor gezorgd dat ik met enorm veel plezier en toch wel een zekere melancholie terug kijk naar mijn eerste studie jaar. So, for those who might ever read this page: Ellen, Margarita, Sigi, Fabienne, Julia, Wanyi, Alice, Showray, Adrian, Dimitar, Karolien, Khyristina and Konstantin, I really had a blast!!

Na een tijdelijke stop in Nederland en bezoeken aan Lowlands, Syrië en Griekenland, vertrek ik over twee weken weer naar Duitsland. Maar net als de meeste van mijn studiegenoten dit keer geen Cottbus. Vanaf 5 oktober stap ik in de trein naar Berlijn om daar aan mijn thesis te gaan werken. Yep een nieuw avontuur staat me dus te wachten…met een nieuw voornemen om meer te schrijven ;-)

Kus Koosje