een gewoon weekje

Hai lieve lieve allemaal,

deze week even geen hele interessante verhalen, ver van spectaculair maar des al niet te min een prima weekje. Vorige week een 'Haustpartý Vöku' of te wel het herfstfeest van de studentenvereniging Vaka. Omdat Anna het meisje kende die het feest organiseerde, waren wij de enige internationale studenten tussen een hele hoop dronken IJslanders. Er was gratis bier, chocolade, chips en snoep heel de avond, echt te gek!! De volgende dag was iedereen natuurlijk superbrak. Om even uit te waaien, heb ik ´s ochtends de bus gepakt en ben ik mount Esja gaan beklimmen. Althans ik heb een poging gedaan tot. Mijn guideboekje was niet echt heel duidelijk en ik belande halfverwege dan ook in een kalkmijn :s ,grote oranje borden met kruizen en explosieven blokkeerden mijn weg. Uiteindelijk wist ik het goede pad te vinden, maar halfverwege liep er een rivier dwars door mijn pad. Ik moe van alle wind, de kou en het lange lopen, besloot dat ik genoeg natuur gezien had en rechts omkeerd te gaan. Op de terugweg nog wel een weide met hele lieve paarden gezien, mocht van de eigenaar mee helpen met het voeren van de paarden. 's Avonds uitgebreid gekookt voor miriam, Anna en Björn en Sarah die kwamen eten, daarna met miriam naar een concert van Daftpunk geweest, die hier ter promotie van een film in het internationale filmfestival hier optraden. Het internationale filmfestival was erg groot, ben zelf naar de film 'the road to Guantanomo' geweest. Het is een hele indrukwekkende film en het was zelf nog indrukwekkender omdat twee van de drie jongens waar de film over ging erbij waren om vragen te beantwoorden. Erg knap hoe sterk sommige mensen kunnen zijn en onbegrijpelijk hoe een westerse beschaving zo beestachtig kan zijn. De film zet je zeker aan het denken en herinnerd je eraan dat heel veel geluk hebben dat we rijk, gezond en in vrijheid kunnen leven.
Zondagavond met de rest van het huis, Canadian Thanksgiving geviert, Loraine en Alina hadden heel lekker en uitgebreid gekookt.
Deze week minder toneel, van de 18 meisjes slechts 7 meisjes die in het stuk kunnen spelen. Zat er jammergenoeg niet bij. Echt een grote teleurstelling was het niet omdat de regiseur al had laten doorschemeren dat het feit dat ik geen IJslands spreek toch wel een belemmering was. Samen met Hildur, een van de meiden uit de toneelgroep ben ik verantwoordelijk voor het regelen van alle dingen achter de schermen zoals licht, decor, costums etc. Zal dus genoeg te doen hebben, zeker gezien het feit dat de eerste voorstelling al begin november is en ze ten minste vijftien keer willen optreden. Jaja er is dus werk aan de winkel.
Vanavond ga ik uiteten met o.a.Ivana een zwitsers meisje. Grappig is dat zij het beste vriendinnetjes is van Rolinka, mijn roeiploeggenootje in Groningen. Dan is de wereld toch weer klein. Dit weekend ga ik met Anna en wat anderen naar een vakantiehuisje dat Björn via zijn werk hier voor heel goedkoop kan huren. Terwijl de rest gaat hicken op zaterdag moet ik studeren :( heb woensdag een presentatie en mijn eerste tentamen. Tja kan niet heel de tijd op mijn wolk blijven rondzweven ;)

Hele dikke kus en ik denk aan jullie,

liefs Koosje