college, feestje, Höfn

Lieve allemaal,

jeetje wat een week. Na mijn kampeeravontuur vorig weekend had ik enige moeite met opstarten deze week. Mijn eerste colleges zijn begonnen en tot dus ver erg interessant. Heb een vak ´Folktales, Folkbelieves and folkcultures´ dat wordt gegeven door een hele vrolijk en enigsinds gekke Engelsman. Hij staat letterlijk te springen voor de klas en constant met bulderende stem uit de sagas voor te lezen. Daarnaast ben ik ook begonnen met mijn eerste IJslandse lessen, maar het is net alsof ik in groep drie zit en verder dan ´Komdu Sael, Ég heiti Koosje´ kom ik niet. Als laatste volg ik een vak dat gaat over de twee grote schrijvers ´Boccacio and Chaucer´. Dit college hoewel gegeven in Engels, zit vol met IJslanders. Ja mijn streven om meer IJslanders te leren kennen word dan ook steeds meer waargemaakt. Het leuke van de universiteit is, zo ongeorganiseerd dat ze zijn, docenten heel erg geintresseerd zijn in hun studenten. De band tussen docent en student is veel kleiner dan in Nederland. Zo zei de Engelsman de eerste les, dit is mijn telefoonnummer van hier en van thuis, bel me wanneer er iets is, als je gewoon wilt kletsen, als je verdwaald in Reykjavik of als je gearresteerd word en je hulp nodig hebt. Nu was dat deels natuurlijk een grapje, maar ook mijn IJslandse docente voor Boccacio and Chaucer prikte met iedere student afzonderlijk een datum waarbij je samen met haar in een cafe over je essay en de stof van het college gaat praten.

De universiteit van IJsland is met haar 9000 studenten in vergelijking met Nederlandse Universiteiten nogal klein. Daarvan zijn maar liefst 700 internationale studenten. Nu is dat niet schikbarend hoog, maar wetend dat 5 jaar geleden er slechts 25 internationale studenten rondliepen, is dit best spectaculair. De IJslanders moeten er zelf dan ook nogal aan wennen. Zo was het lokaal voor de eerste orientationmeeting te klein en de orientationmeeting voor alle internationale studenten erg formeel. Geen Elcid, Keiweek, Incom, zoals in Nederland, geen introductie vanuit de studie, studieverenigingen of studentenverenigingen. Maar wel een feestje voor alle studenten in een tent voor het hoofdgebouw. Het feestje was erg mooi, gratis chocolade, drop en goedkoop bier. Maar zoals alles hier vergaten ze een essentieel onderdeel: namelijk wc´s. Toen ik dus vroeg waar de wc´s waren, zei een van de IJslandse organisatoren...´well...I don´t know...just go to the nearest bush´. En dus ging ik, net als een paar honderd andere studenten de bosjes in. Dit is het goedgekapte grasveld voor het hoofdgebouw, wat de trots is van de universiteit, en niemand had er een probleem mee. Dit is typisch de IJslandse mentaliteit.

De volgende ochtend was het hele huis alweer vroeg uit de veren. Sommige extreem brak, andere nog steeds dronken van de avond daarvoor. Pieter, de vriend van Alina, een van mijn huisgenootjes, had een hele grote fles tequilla meegenomen die we met het hele huis hadden opgedronken. Hoe leger de fles, hoe drukker het werd aan de keukentafel. Extra moeilijk was dus het opstaan zaterdagmorgen. Een aantal gingen in een te kleine renault kamperen in de buurt van Geysir. Ik ging samen met Anna, mijn Duitste vriendinnetje en buurmeisje, naar Höfn. Ruri had mij namelijk vrijdagmiddag gebeld en gevraagd of we zin hadden om mee te gaan naar Höfn waar zij een zomerhuisje heeft. Omdat ze momenteel bezig is met het schrijven van een boek, gaat ze dus regelmatig voor een paar weken naar het vakantiehuisje. Höfn ligt in het oosten en haar vakantiehuisje midden in de bergen en aan een gletsjerrivier. De reis duurde ongeveer 7 uur en onderweg liet ze ons allemaal mooie dorpjes, bergen, gletjsers en stranden zien. Zelfs een heel mooi gletsjermeer waar zeehonden zwommen. Het zomerhuisje overtrof al mijn verwachtingen. Ze heeft het samen haar zwager helemaal gerestaureerd en verbouwd. Zelfs de douche heeft uitzicht op de bergen. Het uitzicht vanuit het huisje was dan ook magisch. De volgende ochtend zijn we gaan hicken in de omgeving, de bergen, de meertjes het was net lord of the rings. Nadat Anna en ik onze spullen hadden gepakt vertrokken we naar Höfn waar Ruri had afgesproken met Auri, een Srilankese vrouw die getrouwd was met een IJslander en docent was aan de Universiteit in Höfn. Ze doceerde Engelse, Spaans en was bezig met haar Master in British Literature. Ze spreekt 14 talen vloeiend en kon samen met Anna, wiens ouders uit Hongarije komen, Hongaars praten.
Omdat Anna en ik allebei weer college hadden vandaag en Ruri verder moest met haar boek, had ze voor ons een vlucht terug naar Reykjavik geboekt. Anna en ik vlogen dus in een klein vliegtuig terug naar Reykjavik dwars over Vatnajoköll, de grootste gletjser van IJsland. Hoewel ik gepland had helemaal niet weg te gaan dit weekend, heb ik echt een onvergetelijk weekend gehad.